Ο Άγιος Συμεών o Ηγούμενος Ηγούμενου της Ι.Μ. Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Ψαρά)

Συνέντευξη του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ανδρέα Δάφνου στο περιοδικό ΑΠΟΣΤΟΛΗ
Αριθμός Φύλλου 55 • Χειμώνας 2003-’04

ΕΡ.: Γέροντα για πιο πράγμα θεωρείτε ευλογημένο τον εαυτό σας;

ΑΠ.: Aξιώθηκα να γνωρίσω και να πάρω την ευχή, ακόμη όταν ζούσαν, δύο ιερών
προσώπων που αγίασαν.
Ο ένας ήταν ο Άγιος Άνθιμος της Χίου. Όταν ήμουν μικρός, χτύπησα στο μάτι.
Φοβήθηκα πως, αν το έλεγα στον πατέρα μου, θα έτρωγα ξύλο. Eίχε γίνει και μια
μελανιά, θυμάμαι. Tι να κάνω; Σκέφτηκα και πήγα σ’ αυτόν τον άγιο άνθρωπο πάνω
στο Mοναστήρι, την Παναγιά Bοήθεια. Tου είπα το πρόβλημά μου. Mου διάβασε μια
ευχή, μου το σταύρωσε και με γιάτρεψε! Πήρα την ευχή του και έφυγα.
Tο άλλο ιερό πρόσωπο, που είχα την ευλογία να γνωρίσω, ήταν ένας άλλος Άγιος της
Xίου, ο Άγιος Συμεών ο Ηγούνενος Ι.Μ. Ψαρρών (+ 24/12/1944) . Aπό οκτώ χρονών
πήγε στο Μοναστήρι κι εκεί έμαθε γράμματα από το Ψαλτήρι του Δαβίδ! Ήταν,
θυμάμαι, πολύ γεροδεμένος άνθρωπος και καλλιεργούσε με πολύ αγάπη τα κτήματα
της Mονής.Το βράδυ τον άκουγαν που πήγαινε σε μια ρεματιά δίπλα στο Mοναστήρι και
έσπαγε πέτρες, για να δαμάσει με την εργασία, όπως έλεγε, τον εαυτό του και να μην
τον πολεμά ο διάβολος. Tο πρωί ήταν τακτικός στις ακολουθίες του. Ευτύχησα, όταν
ήμουν πέντε χρονών, να βρεθώ κοντά του. Mε πήρε μέσα στα ράσα του και μου έδωσε
την ευχή του.

Πηγή http://www.arxontariki.net/viewtopic.php?f=47&t=4838&view=previous

..........

Αλλά και κάθε Ψαριανός ή επισκέπτης των Ψαρρών που γνώρισε τον Άγιο γέροντα έχει
να πει μια ιστορία για αυτόν. Για μια ασθένεια σωματική η ψυχική που θεραπεύτηκε με
μια ευχή του. Για μια συμβουλή που έδωσε ο γέροντας σ αυτόν ή κάποιο οικείο του και
τον βοήθησε πραγματικά. Ο Θεός τίμησε τον γέροντα με τον προορατικό χάρισμα
άπειρες οι ιστορίες για πράγματα που προφήτεψε ο γέροντας. Ακόμα πλούσια ήταν η
δράση του γέροντα κατά την κατοχή όπου στο μοναστήρι φιλοξενούσε Έλληνες
Άγγλους και Αυστραλούς που τους φυγάδευε στην μέση Ανατολή. Παρά τα ενενήντα
και χρόνια του ήταν τόση η δράση του που η γκεστάπο παρακολουθούσε την Μονή .
έστειλε τρεις φορές προδότες δήθεν να τους φιλοξενήσει ο γέροντας πράγμα το οποίο
έκανε αν και γνώριζε τι ήταν οι φιλοξενούμενοι του όμως με την βοήθεια του θεού
κανείς τους δεν κατάλαβε ότι το ίδιο διάστημα στην Μονή ήταν κρυμμένη δεκάδες
έλληνες και άγγλοι. Ο Άγιος κοιμήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 1944 και ενταφιάστηκε στον
αυλόγυρο της Ι.Μ. Ψαρρών. Μερικά χρόνια αργότερα πλήθος πιστών ανέβηκε στην
Μονή για να γίνει η εκταφή και βρέθηκαν μπροστά στο θαύμα που όμως στης καρδιές
όλων ήταν αναμενόμενο. Ο γέροντας ήταν άφθαρτος!!! Και μόλις άνοιξε ο τάφος μια
ευωδιά πλημμύρισε τον αυλόγυρο του μοναστηριού!!!

Πηγή http://www.aegean.gr/agios-therapontas/magazine/apostoli/issue/55/Andreas.html

<><> <> <><> <> <><> <>

Άγιος Συμεών o Ηγούμενος Ηγούμενου της Ι.Μ. Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Ψαρά)
http://img.pathfinder.gr/clubs/images/49/110649/44.jpg

<><> <><>

Ο τάφος του Aγίου Συμεών (+ 24/12/1944) Ηγούμενου της Ι.Μ. Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Ψαρά)
Eυχαριστούμε τον Ανδρέα Καραγιώργη για την πολύτιμη φωτογραφία

Ο παπα-Νικόλας των Ψαρών - Αφιέρωμα

ΦΙΛΟΙ ΠΑΠΑ-ΝΙΚΟΛΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ

Μιά ιστοσελίδα αφιερωμένη στον αείμνηστο παπα-Νικόλα των Ψαρών.

(φωτογραφίες από την παραπάνω ιστοσελίδα)

Παρακλητικός Κανόνας στην Αγία Ματρώνα την Xιοπολίτιδα

(Θησαυρός Αγίων, B. Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη, σελίδες 259-267)

Φορητή εικόνα της Αγίας Ματρώνας τις Χίου

Photo: Copyright © by Eugenia Fratzeskou All Rights Reserved

Holy Churches abroad

- US -

1. St Matrona's Chapel at the Transfiguration of Christ Greek Orthodox
Church, Corona, NY

One year following the establishment of the Chapel of St. Nectarios, in 1998, the
Philoptochos Ladies Society of Transfiguration gave a donation of five thousand dollars
for the establishment of the second community chapel, named after St. Matrona of
Chios.
St. Matrona was chosen as patron of the chapel because a large icon depicting her
stood in front of the chapel. Built-in veneration-stands were placed with eight icons
that were worked on by the iconographer , Mr. Konstantinos Yiousis. These icons are:
Christ blessig, Panagia Vrefokratousa (the Theotokos holding the baby Jesus), St. John
the Forerunner, St. Nicholas, St. Onoufr ios, St. Neilos, and the Theotokos enthroned, in
a position of prayer, receiving the offering of Constantinople by St. Constantine, and
the Church of the Holy Wisdom (St. Sophia) by Justinian. Standing grandly in the
center of the chapel is a baldachin with a large icon of St. Gerasimos of Cephalonia, St.
Markella of Chios, St. Matrona of Chios, and St. Artemios the Great Martyr, who
celebrate their feast together on October 20th. Shown above the saints, is Christ
blessing in His transfigured state, and to the left and right of Who stand His disciples.
Amidst the four saints depicted and the transfigured Lord hover two angels, holding a
scroll with the inscription: “the God-bearing Saints Gerasimos of Cephalonia, Markella
of Chios, Matrona of Chios, and Artemios the Great Martyr offer their Holy Shrine to
the Transfigured Lord.”
Transfiguration of Christ Greek Orthodox Church is a parish of the Eastern Orthodox
Christian Faith located in Corona, NY (in the center of Queens). We are a member of
the Greek Orthodox Archdiocese of America, under the spiritual leadership of His
Eminence, Archbishop Demetrios of America.
Source: http://www.transfigurationcorona.com/cathedral/about/churchhistory/#st_matrona


2. St Matrona's Chapel in Ohio

St. Matrona Orthodox Chapel
425 Kenworth Avenue NE
Warren, Ohio 44483
Priest: Fr. Longinos Kakavros
Phone: 614-883-1170

Ιερά Προσκυνήματα - Μέρος Γ

- ΑΝΔΡΟΣ -


Το εξωκλήσι της Αγίας 'Τσουράς' (Κυράς) στην Άνδρο


Η Μονή της Αγίας Ειρήνης και το παρακείμενο εξωκλήσι της Αγίας Τσουράς.
Είναι και τα δύο πιο κοντά στα Αποίκια παρά στις Στενιές στις οποίες τα πολύ παλιά
χρόνια ανήκαν. Η εγκατάλειψη από τους Στενιώτες εξ αιτίας της μεγάλης απόστασης
τους από το χωριό τους, έκανε τους Αποικιανούς (και σωστά) να τα φροντίζουν και να
τα λειτουργούν τώρα.
Αριστερά διακρίνεται η τοποθεσία «Στρατολάτισσα» των Στενιών και λίγο πιο ψηλά στη
φωτογραφία, η Χώρα. Στο βάθος ένα από τα βουνά της Ανδρου, οι «Γερακώνες».
Το εξωκλήσι της Αγίας Τσουράς σε μικρή απόσταση από το μοναστήρι της Αγίας
Ειρήνης.
Η λέξη «Τσουρά» είναι παραφθορά της λέξης «Κυρά». Αναφέρεται στην Αγία Ματρώνα
ή Αγία Κυρά (Αγία Ματρώνα η Χιοπολίτις η Θαυματουργή, κατά κόσμον Μαρία) η οποία
γεννήθηκε στο χωριό Βολισσός της Χίου περί το 1400 μ.Χ. Η μνήμη της τιμάται την 20ή
Οκτωβρίου. Κατά πάσα πιθανότητα το απαντώμενο στις Στενιές όνομα «Τσουρανιώ»
είναι υποκοριστικό της «Τσουράς».


Πηγή http://www.steniotes.gr/PhotosOther/Eksoklisia/X-AgEirini-Tsoura.htm


- ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ -


H EKKΛHΣIA THΣ AΓIAΣ MATPΩNAΣ - Φοινικιά Σαντορίνης


Παραδοσιακός οικισμός με δείγματα αξιόλογης αρχιτεκτονικής, η Φοινικιά έχει όμορφη
θέα στο βόρειο τμήμα του νησιού. Στη θαλάσσια περιοχή του Kολούμπου, στις
βορειοανατολικές ακτές της Σαντορίνης, έχουν εντοπιστεί ερείπια αρχαίων οικοδομών.
H Φοινικιά απέχει 10 χλμ BΔ από τα Φηρά.

 
Πηγή http://www.diakopes.gr/html/ent/021/ent.68021.1.asp & http://simadiatouaigaiou.wordpress.com/2008/10/24/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B7%CE%B3%CF%8D%CF%81%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CF%84%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%86%CE%BF%CE%B9/

Ο I.N. Αγίας Ματρώνας στην Φοινικιά Σαντορίνης
http://www.diakopes.gr/html/ent/021/ent.68021.1.asp

- ΣΑΜΟΣ -


I.N. Οσίας Ματρώνας Καρλοβασίου, Σάμος


Το Καρλόβασι είναι μια σύγχρονη μικρή πόλη που βρίσκεται 32 χιλιόμετρα δυτικά από
την πόλη της Σάμου στην βορειοδυτική ακτή του νησιού. Η σύγχρονη πόλη άρχισε να
αναπτύσσεται μετά το 1950 οπότε ενώθηκαν οι παλιότεροι ανεξάρτητοι οικισμοί και
αποτέλεσαν τον Δήμο Καρλοβάσου και σήμερα η πόλη εκτείνεται σε μεγάλη έκταση
στον κάμπο μέχρι την θάλασσα και το λιμάνι και είναι μια από τις πιο
αραιοκατοικημένες πόλεις της Ελλάδας, με 5.700 κατοίκους περίπου. Η περιοχή άρχισε
να κατοικείται από το 1600 περίπου και η προέλευση του ονόματος διχάζει τους
μελετητές. Υποστηρίζεται ότι προέρχεται από τούρκικη έκφραση που σημαίνει
«χιονισμένη πεδιάδα», κάτι που κρίνεται αβάσιμο, επειδή δύσκολα πιάνει χιόνι στα
πεδινά της Σάμου, άλλοι υποστηρίζουν ότι είναι παραφθορά της λέξης Καριοβα, δηλαδή
αποικία Ικαριωτών και τέλος επικρατέστερη φαίνεται η άποψη που θεωρεί ότι το όνομα
της πόλης προήλθε από τον ιδιοκτήτη της περιοχής. Φυσικά, πρώτα κτίστηκε το Παλιό
Καρλόβασι, όπως μαρτυράει και το όνομά του, μακριά από την θάλασσα για προστασία,
μετά οι άλλοι οικισμοί και τέλος το λιμάνι και ο Όρμος στα τέλη του 19ου αιώνα.
Πρώτοι κάτοικοι της πόλης θεωρείται ότι ήταν Χιώτες απόγονοι Σαμιωτών που είχαν
εγκαταλείψει παλιά το νησί και αργότερα προστέθηκαν Πελοποννήσιοι, Κρήτες και από
άλλα μέρη της Ελλάδας.
Το Καρλόβασι είναι μεγάλο εμπορικό και οικονομικό κέντρο του νησιού και οι κάτοικοί
του ασχολούνται με την γεωργία, κυρίως την ελιά και το αμπέλι, τις υπηρεσίες και τον
τουρισμό. Εδώ εδρεύει και η Μαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Παλιότερα, καθώς το νησί διέθετε τις πρώτες ύλες για την κατεργασία των δερμάτων,
υπήρχαν εδώ πολλά βυρσοδεψεία που έφερναν μεγάλο πλούτο στο νησί. Τα
περισσότερα καταστράφηκαν κατά την διάρκεια του πολέμου, της κατοχής και του
μετέπειτα εμφυλίου πολέμου και τα τελευταία έκλεισαν μετά την ευρεία χρήση χημικών
πρώτων υλών τα τελευταία χρόνια.
...
Ο επισκέπτης έχει την δυνατότητα να δει πολλά ενδιαφέροντα αξιοθέατα εδώ, πάρα
πολλές παλιές εκκλησίες, αρχοντικά και μεγάλα παλιά σπίτια ανακαινισμένα, παλιά
εργοστάσια και εργαστήρια, μνημεία του παρελθόντος και σύγχρονες κατασκευές που
κοσμούν την πόλη. Τέλος, ο επισκέπτης μπορεί να δει το Λαογραφικό Μουσείο που
στεγάζεται σε ένα παλιό ανακαινισμένο νεοκλασικό στο Νέο Καρλόβασι και
περιλαμβάνει πολλές συλλογές από έπιπλα, σκεύη, εργαλεία και ενδυμασίες των αρχών
του περασμένου αιώνα και παλιότερα.
Οι σημαντικότερες εκκλησίες είναι ο μητροπολιτικός ναός Κοίμηση της Θεοτόκου (τέλη
του 19 ου αιώνα), η Οσία Ματρώνα (μέσα του 19ου αιώνα) με ωραίο ξυλόγλυπτο
τέμπλο και ηγεμονικό θρόνο, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Άγιος Νικόλαος και ο
Άγιος Σπυρίδωνας στο Νέο Καρλοβασι, τα Εισόδια της Θεοτόκου, ο Τίμιος Σταυρός, η
Αγία Πελαγία, η Αγία Μαρίνα και ο Άγιος Αθανάσιος στο Μεσαίο Καρλόβασι, ο Άγιος
Ιωάννης στο λιμάνι, η Αγία Τριάδα στην κορυφή του λόφου, ο Χριστός, τα Εισόδια της
Θεοτόκου και ο Άγιος Νικόλαος στο Παλαιό Καρλόβασι. Επίσης εκτός της πόλης
αξιόλογες εκκλησίες και Μονές είναι το εκκλησάκι του Αγίου Αντωνίου κτισμένο σε ένα
σπήλαιο σε απόσταση 20 λεπτών με τα πόδια, ο Άγιος Νικόλαος και η Βυζαντινή
Μεταμόρφωση του Σωτήρα κοντά στην παραλία Ποτάμι, η Ιερά Μονή του Αγίου
Ιωάννη του Θεολόγου σε απόσταση 3,5 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από το Μεσαίο
Καρλόβασι και η Μονή του Προφήτη Ηλία 3,5 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από το Νέο
Καρλόβασι.
Εκτός από τις εκκλησίες υπάρχουν και άλλα σημαντικά κτίσματα και κτίρια που μπορεί
να θαυμάσει ο επισκέπτης. Πρέπει να δείτε το κτίριο της Πορφυριάδας Σχολής στο Νέο
Καρλόβασι όπου σήμερα στεγάζεται το Δημοτικό Σχολείο και το καλοκαίρι
φιλοξενούνται διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις, το Χατζηγιάννειο κτίριο του 1903
όπου στεγάζεται η βιβλιοθήκη της Μαθηματικής Σχολής, την πρώην Εμπορική Σχολή
που ανακαινισμένη φιλοξενεί την Μαθηματική Σχολή, το Ηγεμονικό Μέγαρο όπου
στεγάζονται τα γραφεία των καθηγητών του Πανεπιστημίου Αιγαίου, τα Παλιά
Βυρσοδεψεία, βιομηχανικά κτίρια του 19ου αιώνα στο Νέο Καρλόβασι, τα εργαστήρια
Αγγειοπλαστικής, τόσο στο Νέο, όσο και στο Μεσαίο Καρλόβασι, το άγαλμα του
επισκόπου Κυρίλλου στην κεντρική πλατεία στο Μεσαίο Καρλόβασι, το παλιό καρνάγιο
στο λιμάνι, το παραδοσιακό Παλιό Καρλόβασι που κτισμένο πάνω στο λόφο διατηρεί
και θυμίζει την αίγλη του παρελθόντος, τα ερείπια του Βυζαντινού Κάστρου πάνω από
την Μεταμόρφωση του Σωτήρα, την εξαιρετικής ομορφιάς περιοχή με τους
καταρράκτες, την σχεδόν τροπική πυκνή βλάστηση με τρεχούμενα νερά και δυο
λιμνούλες στο Ποτάμι και τέλος το κοντινό γραφικό χωριουδάκι Κοντακαίικα.
Η πρόσβαση στον Καρλόβασι είναι εύκολη με τακτικά δρομολόγια λεωφορείων από την
πρωτεύουσα, με ιδιωτικά, ή νοικιασμένα αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες. Επίσης η πόλη
διαθέτει το ένα από τα δυο μεγάλα λιμάνια του νησιού και συνδέει τη Σάμο με την
υπόλοιπη νησιώτική και ηπειρωτική Ελλάδα.


Πηγή http://www.greekhotel.com/n-aegean/samos/karlovassi/village/home-gr.htm






Οσία Ματρώνα Καρλοβασίου, Σάμος
 http://www.panoramio.com/photo/18802927

- ΛΕΡΟΣ -


Ξεχασμένο ερημοκλήσι


Εδώ στο Παρθένι οι εξόριστοι αποκτήσανε και τη δική τους εκκλησιά. Ήταν μια
εκκλησιά διαφορετική. Ένα ξεχασμένο ερημοκλήσι σε μικρή απόσταση από το
στρατόπεδο δίπλα στη θάλασσα, που το ΅δερναν ο αέρας και η βροχή το χειμώνα και
το ΄ψηνε ο ήλιος το καλοκαίρι. Φθαρμένοι από την πολυκαιρία οι τοίχοι, οι πόρτες και η
σκεπή του. Και κάτω από τη στέγη του, μπορούσαν να βρουν καταφύγιο όχι μονάχα τα
γλαροπούλια, αλλά και ο ξωμάχος και ο βοσκός και ο ψαράς που θα τύχαινε να βρεθεί
σε εκείνο το μέρος.
Το εκκλησάκι είναι αφιερωμένο στην Αγία Ματρώνα, που σύμφωνα με τη θρησκευτική
παράδοση ήτανε μια αρχοντοπούλα της Χίου που πριν 550 περίπου χρόνια έφυγε
κρυφά από τους δικούς της και έγινε μοναχή. Αγία Κιουρά όμως την ονόμασαν οι
κάτοικοι της Λέρου (παραφθορά της κυράς) και έτσι την ξέρουνε όλοι πάνω στο νησί.
Μέσα στο εκκλησάκι σώζεται και η εικόνα της που σύμφωνα με την παράδοση έχει
φιλοτεχνηθεί και αυτή στη Χίο.
Σε αυτή την εκκλησία της Αγίας Κιουράς αποφάσισαν οι εξόριστοι να βάλουν τη δική
τους σφραγίδα. Αφού πρώτα την καθάρισαν από κάθε τι το περιττό, διόρθωσαν την
πόρτα, τους τοίχους και τη σκεπή. Βάψανε λευκούς τους εσωτερικούς της τοίχους και
ξεκίνησαν το έργο της εικονογράφησης. Τρεις καλλιτέχνες αναλάβανε αυτό το έργο.
Ήταν οι Αντώνης Καραγιάννης, Τάκης Τζανετέας και Κυριάκος Τσακίρης. Δε θέλει
ρώτημα πως σε αυτή τους την προσπάθεια είχαν τη βοήθεια και τη συμπαράσταση
όλων των κρατουμένων. Έτσι οι τρεις εξόριστοι καλλιτέχνες, μας δώσανε μια εντελώς
καινούρια Αγία Κιουρά με έξοχες τοιχογραφίες...


Απόσπασμα από: http://www.lerosgr.gr/news/kath-odon-sti-lero


Σπάνια βυζαντινά εκκλησιαστικά μνημεία υπάρχουν στη Λέρο, εκατό συνολικά: Ο ναός
του Ιωάννη του Θεολόγου στο Λακκί (που έσωσε τους κατοίκους από τον βομβαρδισμό
των Γερμανών), από τις αξιολογότερες στα Δωδεκάνησα με υπέροχα ψηφιδωτά του
11ου αι.
Ο Αγ. Ζαχαρίας στη Μερικιά, οι Αγ. Απόστολοι στην Καμάρα, ο Αγ. Πέτρος στο
Δρυμώνα, ο Αγ. Γεώργιος στο Παρθένι, η βασιλική της Αγ. Βαρβάρας (ναός στον οποίο
ενσωματώθηκαν τμήματα από κιονόκρανα και άλλα μαρμάρινα μέλη από τα ερείπια της
αρχαίας Λέρου).
Μετά τον κόλπο της Γούρνας με τα ρηχά νερά, θα δείτε ένα άλλο ωραίο εκκλησάκι της
Παναγιάς της Γουρλομάτας, κοντά στη θέση Δρυμώνας καθώς και πληθώρα από
μονόχωρους καμαροσκέπαστους ναούς της μεταβυζαντινής εποχής που υπάρχουν σ’
ολόκληρο το νησί. Λείψανα βασιλικών μπορείτε να δείτε στα Άλιντα(των Αγίων
Τεσσαράκοντα και του Δημοτικού Ξενώνα) και στον Ξηρόκαμπο (η μία κάτω από την
εκκλησία του Αγ. Νικολάου και η άλλη στα δυτικά της Παναγίας στο Παλαιόκαστρο).
Το πιο σύγχρονο εκκλησιαστικό μνημείο του νησιού είναι η εκκλησία ΑγίαΜατρώνα-
Κιουρά, πίσω από τον κόλπο του Παρθενίου, λίγο πιο κάτω από το αεροδρόμιο. Εδώ οι
εξόριστοι της περιόδου της Χούντας είχαν τη δική τους εκκλησιά,μια εκκλησιά
διαφορετική: Ένα ξεχασμένο ερημοκλήσι σε μικρή απόσταση από το στρατόπεδο δίπλα
στη θάλασσα, που το 'δερναν ο αέρας κι η βροχή το χειμώνα και το 'ψηνε ο ήλιος το
καλοκαίρι.
Η Αγία Ματρώνα, σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση ήτανε μια αρχοντοπούλα της
Χίου που πριν 550 περίπου χρόνια έφυγε κρυφά από τους δικούς της και έγινε μοναχή.
Αγία Κιουρά την ονόμασαν οι κάτοικοι της Λέρου (παραφθορά της κυράς) και έτσι την
ξέρουνε όλοι πάνω στο νησί. Μέσα στο εκκλησάκι σώζεται και η εικόνα της που
σύμφωνα με την παράδοση έχει φιλοτεχνηθεί κι αυτή στη Χίο.Οι εικόνες ξεφεύγουν
από την κλασική ορθόδοξη αισθητική. Ο Χριστός είναι θυμωμένος σε μια από τις
τοιχογραφίες που έφτιαξαν οι εξόριστοι πολιτικοί κρατούμενοι και τα συναισθήματα
που σου προξενεί η διαφορετική αυτή αγιογράφηση του ναού είναι ανάμεικτα.
Η Αγία Κιουρά αγιογραφήθηκε στα χρόνια '69-'70, από τον Σαλονικιό Αντώνη
Καραγιάννη και τους Τάκη Τζανετέα και Κυριάκο Τσακίρη. Ανάμεσα στους
κρατούμενους της Λέρου βουλευτές, στελέχη της Αριστεράς και άλλων πολιτικών
χώρων, αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, επιστήμονες, διανοούμενοι και καλλιτέχνες,
ανάπηροι, ηλικιωμένοι, μωρομάνες.
Στο νησί τους φέρανε το καλοκαίρι του 1967 κι αμέσως τους κλείσανε στα δύο
στρατόπεδα που είχαν ετοιμαστεί. Το ένα στρατόπεδο - φυλακή βρίσκονταν στο Λακκί,
λίγα χιλιόμετρα πέρα απ' το λιμάνι. Πρόκειται για μερικά κτίρια τετραώροφα, που οι
Ιταλοί τα είχαν χτίσει για στρατώνες. Το δεύτερο στρατόπεδο βρισκότανε στην άλλη
άκρη του νησιού, δίπλα στο χωριό Παρθένι. Εδώ οι εξόριστοι ζούσαν μέσα σε μεγάλους
τσίγκινους θαλάμους, σ' ένα χώρο περιφραγμένο με συρματοπλέγματα και ελεγχόμενο
αυστηρά από το στρατό και τη Χωροφυλακή.
Μέσα σ αυτές τις δύσκολες συνθήκες πολλοί κρατούμενοι διανοούμενοι και καλλιτέχνες
συνέχισαν μ' όποιον τρόπο μπορούσαν να δημιουργούν. Στο Παρθένι
πρωτοεμπνεύστηκε ο Γιάννης Ρίτσος τα «18 Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας», που
μελοποιημένα από το Μίκη Θεοδωράκη έγιναν από τα πιο αγαπημένα τραγούδια εκείνης
της εποχής: Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις/ εκεί που πάει να σβήσει / Να'την πετιέται
από ξαρχής / κι αντριεύει και θεριεύει / και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του
ήλιου... Το υπουργείο Πολιτισμού κήρυξε την Αγία Κιουρά διατηρητέο μνημείο και έργο
τέχνης.




Πηγή http://www.enlefkotv.com/article.php?id_art=72


- ΚΙΜΩΛΟΣ -


.... και οι υπόλοιπες εκκλησίες, νεώτερες και παλαιότερες, μέσα ή κοντά στο
Χωριό ή στην ύπαιθρο, έχουν η καθεμιά τη δική της ιστορία, είναι όμορφες και όλες
διαθέτουν αξιόλογο καλλιτεχνικό πλούτο. Ας αναφέρουμε ακόμα μερικές, ιδιαίτερα απ’
αυτές που θα συναντήσετε προσεγγίζοντας τις προηγούμενες οκτώ ή περπατώντας,
γύρω και έξω από το Κάστρο:
•Άγιος Σπυρίδων (1956) και Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος (1953) στην πλατεία «Κάμπος»
και Ευαγγελίστρια (1608) στα βόρεια της πλατείας.
•Οσία Μεθοδία (1962) στο Μέσα Κάστρο, Άγιος Νικόλαος (17ος αιώνας) και Άγιος
Γεώργιος (18ος αιώνας) κοντά στην Πάνω Πόρτα του Κάστρου.
•Αγία Ματρώνα (17ος αιώνας) και Αγία Άννα (18ος αιώνας) κάτω από την πλατεία του
Σχολείου.
•Αγία Παρασκευή (1880), στο Ξαπλοβούνι κοντά στον Παντοκράτορα.


Απόσπασμα από κείμενο των Γ. Αντωνίου Βεντούρη, Δ. Αθανασιάδου-Βεντούρη
http://www.kimolos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=19&Itemid=34&lang=el

Ιερά Προσκυνήματα - Μέρος Β

ΝΗΣΙΑ ΑΙΓΑΙΟΥ (συνέχεια)

- ΧΙΟΣ -

ΑΓΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ Η ΧΙΟΠΟΛΙΤΙΔΑ
(Ι.Ν. ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΚΕΛΛΑΣ, ΧΙΟΣ)
 Photo: Copyright © by Eugenia Fratzeskou All Rights Reserved.

7. Η Αγία Ματρώνα, η Επακοή (= Αγία Υπακοή) της Παρπαριάς Χίου

Η Παρπαριά είναι ένα μικρό χωριό της βορειοδυτικής Χίου, σε οδική απόσταση 54
χιλιομέτρων από την πόλη της Χίου.
....
Ο ενοριακός ναός (η «χωριοεκκλησιά») της Παρπαριάς τιμάται στο όνομα του Αγίου
Ιωάννη του Θεολόγου. Υπάρχουν επίσης παλαιοί ναοί του Αγίου Γεωργίου και της Αγίας
Παρασκευής, ενώ εκτός του οικισμού (ξωκκλήσια) βρίσκονται ο Άγιος Νικόλαος
Ζανακούντας, ο Άγιος Θεοφύλακτος, η Παναγιά η Κοιλανή, ο Άγιος Ιωάννης της
παραλίας, η Αγία Ματρώνα, η Επακοή (= Αγία Υπακοή) και (επίσης στην παραλία της
Ζανακούντας) ο Άγιος Ισίδωρος. Το χωριό υπάγεται εκκλησιαστικώς στην αρχιερατική
εποπτεία Βολισσού της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρών και Οινουσσών.



Εξωτερικός σύνδεσμος: http://www.chiosonline.gr/parparia_gr.asp
Από: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CF%80%CE%B1%
CF%81%CE%B9%CE%AC_%CE%A7%CE%AF%CE%BF%CF%85

8. Νέα Μονή Χίου

http://www.ecclesia.gr/greek/monshrines/neamonihiou.html

Ακολουθώντας τον ανηφορικό δρόμο, που οδηγεί προς το κέντρο του νησιού, προς τα δυτικά της πρωτεύουσας ανάμεσα σε δάση και πηγαία τρεχούμενα νερά, φθάνουμε στο μοναστηριακό συγκρότημα της Ιεράς Νέας Μονής. Βρίσκεται σε σημείο με εξαιρετική θέα μεταξύ της δυτικής και ανατολικής ακτής προς τα Μικρασιατικά παράλια και σε απόσταση 15 χλμ από τη Χώρα.
Είναι το πιο σπουδαίο από τα μοναστήρια του νησιού και μνημείο διεθνούς σημασίας. Θεωρείται μεγαλούργημα της καλλιτεχνίας και έχει αποτιμηθεί «ως ίσον ταίς πρωτίσταις οικοδομαίς των επτά θαυμάτων». Κτίσθηκε επάνω στο Προβάτειο Ορος στη μέση του σχηματισμού της νήσου σε σχήμα Χ από τον Κωνσταντίνο το Μονομάχο.
Κατά την Παράδοση ανηγέρθηκε στο σημείο, όπου η ιερή Εικόνα της Θεοτόκου ευρέθη από τους τρεις ασκητές Νικήτα, Ιωάννη και Ιωσήφ άκαυστη μέσα στη καιόμενη μυρσίνη.
Το γεγονός συνέπεσε με την εξορία του Κωνσταντίνου του Μονομάχου στη Λέσβο. Θέλημα της Παναγίας όμως ήταν ο Μονομάχος να επανέλθει ως αυτοκράτορας στη Βασιλεύουσα΄ αυτό το αποκάλυψε με όραμα στους μοναχούς, τους οποίους προέτρεψε να μεταβούν στη Μυτιλήνη και να το γνωστοποιήσουν στον Κωνσταντίνο. Ο εξόριστος αυτοκράτορας χάρηκε με την πρόρρηση των μοναχών και τους υποσχέθηκε σε ένδειξη ευγνωμοσύνης να κτίσει στο σημείο της ευρέσεως της Εικόνας μεγαλοπρεπή ναό για τη Βασίλισσα των Oυρανών, όπως είναι η επιθυμία τους. Για να είναι όμως σίγουροι οι μοναχοί και να έχουν τη δυνατότητα να υπενθυμίσουν στον Μονομάχο την υπόσχεσή του, ζήτησαν και πήραν μαζί τους το αυτοκρατορικό χρυσόβουλλο δαχτυλίδι του.
Η προφητεία των τριων μοναχών εκπληρώθηκε, όταν μετά το θάνατο του Μιχαήλ του Παφλαγόνα και του Μιχαήλ του Καλαφάτη στο θρόνο του Βυζαντίου ανήλθε το 1042 η Ζωή, η οποία ανεκάλεσε από την εξορία τον Μονομάχο και με νόμιμο γάμο τους τον ανεκήρυξε επίσημα αυτοκράτορα.
Όταν οι μοναχοί πληροφορήθηκαν το γεγονός ταξίδεψαν στη Κωνσταντινούπολη κι εζήτησαν από τον αυτοκράτορα, δείχνοντάς του το δακτυλίδι σημαντήρα, την τήρηση της υπόσχεσής του.
Ο Κωνσταντίνος ετήρησε με γενναιοδωρία τις υποσχέσεις του. Πρότεινε μάλιστα στους μοναχούς να περιηγηθούν τη Βασιλεύουσα και να διαλέξουν όποιο σχέδιο ναού επιθυμούν, εκτός από εκείνο της Αγίας του Θεού Σοφίας. Κατά μία εκδοχή οι ασκητές διάλεξαν το σχέδιο του Ναού των Αγίων Αποστόλων, αριστούργημα τέχνης, κτισμένο την εποχή του Ιουστινιανού τον 6ον μ.Χ.αιώνα. Σύμφωνα με τα αρχιτεκτονικά δεδομένα το Καθολικό της Νέας Μονής κτίσθηκε με πρότυπο το Ναό των Αγίων Σεργίου και Βάκχου της Κωνσταντινούπολης, χωρίς να είναι γνωστοί οι λόγοι, που δεν εκπληρώθηκε η αρχική επιθυμία τους.
Η οικοδόμηση του Καθολικού άρχισε στο τέλος του 1042 ή αρχές του 1043 και κράτησε δώδεκα χρόνια με βασιλικές μισθοφορίες και δαπάνες «του βασιλέως έτι ζώντος». Ο Μονομάχος όχι μόνον εκάλυπτε όλες τις δαπάνες για την κατασκευή της Μονής, αλλά έστειλε από τη Βασιλεύουσα στη Χίο, κορυφαίο αρχιτέκτονα, του οποίου το όνομα δεν αναφέρεται πουθενά και πολύτιμο υλικό, ό,τι πιο εκλεκτό διέθετε η αυτοκρατορία
Ολόκληρο το μοναστηριακό συγκρότημα της Νέας Μονής, κείται μέσα σε πευκόφυτη χαράδρα του Προβατείου Ορους σε ανώμαλο τραπεζοειδές σχήμα με θέα προς τη θάλασσα. Αποτελείται από πολύάριθμα κτίσματα το Καθολικό, την Τράπεζα, την Κινστέρνα, τον Πύργο, το Καμπαναρείο, τη Βιβλιοθήκη, τα Κελλιά, το Τρίκλινο και τα δύο παρεκκλήσια, του Αγίου Παντελεήμονος και του Τιμίου Σταυρού.
Σαφή εικόνα για ολόκληρο το μοναστηριακό συγκρότημα έχουμε από τη περιγραφή και τα σχεδιάσμα του Ρώσου μοναχού και αγιογράφου Βασίλη Μπάρσκυ, ο οποίος αφού επισκέφθηκε πέντε φορές τη Χίο, περιέγραψε και σχεδίασε τη Μονή κατά την εξάμηνη παραμονή του σε αυτή το 1705.
Στο κέντρο των κτισμάτων βρίσκεται το Καθολικό, πoυ είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Ο αρχιτεκτονικός του τύπος είναι ελλαδικός, οκταγωνικός, και αποτελεί το σπουδαιότερο υπόδειγμα του λεγόμενου νησιώτικου οκταγωνικού τύπου ναού, γνωστού μόνο στη Χίο και την Κύπρο. Η στήριξη του τρούλλου είναι οκταγωνική, ενώ ο κυρίως Ναός παραμένει τετράγωνος, απλός χωρίς εξωτερικά στηρίγματα. Στο τετράγωνο της κάτοψης έρχονται να προστεθούν το τριμερές και καμαροσκέπαστο ιερό και οι δυο νάρθηκες.
Η προσπέλαση προς το Καθολικό γινόταν από την κεντρική είσοδο, που βρισκόταν στη βορεινή πλευρά, δια μέσου λιθόστρωτης αυλής με κελλιά ολόγυρα και ανάμεσα σε δύο σειρές κυπαρισσιών σε μορφή πομπής. Σήμερα, η αρχική είσοδος του Καθολικού δεν υπάρχει. Καταστράφηκε στις αρχές του 18ου αιώνα, οπότε διαμορφώθηκε η σημερινή νέα είσοδος, που είναι μικρή κι άσημη και δίνει την εντύπωση ότι οδηγεί σε βοηθητικό χώρο.
Ακολουθεί ένας στενόμακρος διάδρομος το Στενωπό, το οποίο έχει τρεις πύλες και κτίσθηκε μετά την όλη οικοδομή, για να καλύψει το χώρο μεταξύ Κωδωνοστασίου και Ναού. Στο χώρο αυτό φυλάσσονται σήμερα μέσα σε προθήκες Ιερά Σκεύη και αντικείμενα, κυρίως του 11ου αιώνα.
Στο τέλος του Στενωπού προβάλλει το αψιδωτό πλαίσιο της Βασιλικής Πύλης, η οποία άλλοτε εθεωρείτο εξωτερική είσοδος, και στηρίζεται σε δύο μονολιθικές παραστάδες, ιδιαίτερα τονισμένες από τη μαρμαρυγή του πορφυρίτη. Η Πύλη έχει σοβαρή αποστολή. Προοπτική του αρχιτέκτονα ήταν να παρακολουθήσει τον δια της Πύλης διερχόμενον κεντρικό άξονα του μνημείου προς τις τετράπλευρες μαρμάρινες πύλες του Νάρθηκα μέχρι το κέντρο της μεσαίας αψίδας του Ιερού, όπου δια μέσου του τρίλοβου παράθυρου του Αγίου Βήματος το χριστιανικό αυτό κτίσμα αντικρύζει το "εξ Ανατολών ερχόμενο Θείο Φως".
Ο Εξωνάρθηκας στηρίζεται επάνω σε τρεις θόλους, οι οποίοι στολίζουν σα βασιλικά στέμματα την οροφή. Οι πλάγιες πτέρυγες του Εξωνάρθηκα σχηματίζουν κόγχες και δίνουν στην οικοδομή σχήμα σταυρού. Πριν από την καταστροφή του 1822 οι εσωτερικοί τοίχοι σκεπάζονταν μέχρι τη μέση από πορφυρές πλάκες, ενώ από τη μέση και πάνω υπήρχαν θαυμαστής τέχνης βυζαντινές τοιχογραφίες. Αμυδρό δείγμα των εικονογραφιών υπάρχει σήμερα στη βορεινή κόγχη με τη σκηνή της Δευτέρας Παρουσίας.
Το δάπεδο του Εξωνάρθηκα είναι στρωμένο από μάρμαρο, το οποίο διατηρείται σε καλή κατάσταση. Ενα σύμπλεγμα από χρωματιστό μάρμαρο με πέντε ωραιότατους μονόλιθους, από τους οποίους οι τέσσερις είναι πολύχρωμοι και ο ένας ο μελανόμορφος, δεσπόζει στο δάπεδο, κάτω ακριβώς από τον κεντρικό θόλο. Το σύμπλεγμα συμβολίζει προφανώς το θαύμα των Πέντε Αρτων και ονομάζεται Ομφιάλιον ή Πενταόμφαλον. Δυστυχώς, μόνο ο ένας από τους πέντε μονόλιθους σώζεται ακέραιος.
Στον Εξωνάρθηκα υπήρχε ακόμη μια μικρή λάρνακα, η Φιάλη, όπου φυλάσσονταν τα Λείψανα των Θεοφόρων Πατέρων Νικήτα, Ιωάννη και Ιωσήφ. Με τη σφαγή του 1822 η Ιερή Λάρνακα κατάστράφηκε. Διασώθηκε μόνο μία Κάρα, η οποία φυλάσσεται μέσα σε ειδική θήκη στον κυρίως Ναό κι είναι άγνωστο σε ποιoν από τους Οσίους Πατέρες ανήκει.
Κατά τον Μπάρσκυ ο Εξωνάρθηκας ήταν πολυτελέστερος και αυτού ακόμη του κυρίως Ναού.
Στον ορθογώνιο Εσωνάρθηκα ιδιαίτερη σημασία παρουσιάζει η εσωτερική του ορθομαρμάρωση και η ψηφιδογραφία. Η κυρία είσοδος κοσμείται από άσπρο μάρμαρο. Από πορφυρόχρωμα μάρμαρα, από τα οποία ελάχιστα σώζονται σήμερα, ήταν στρωμένο και το δάπεδο. Οι τοίχοι στολίζονται με περίφημες συνθέσεις μωσαικής τέχνης με σπουδαιότερη την εικόνα του Δεσπότη Χριστού, ιστορημενη επάνω από την μεγαλοπρεπή Πύλη του Καθολικού.
Η στέγη του Εσωνάρθηκα αποτελείται από αβαθή τρούλλο, ο οποίος έχει σχήμα ανάγλυφου τροχού κι από άλλα δύο κυλινδρικά τμήματα που εκτείνονται αριστερά και δεξιά του τροχού. Ο σημερινός Παντοκράτορας του Εσωνάρθηκα αντικαθιστά τον Παντοκράτορα που χάθηκε μαζί με τον τρούλλο κι εδορυφορείτο από δώδεκα ολόσωμους αγγέλους και δώδεκα προσωπογραφίες των Αποστόλων. Στις οκτώ αψίδες που διαγράφονται γύρω από το θόλο, στο κέντρο του οποίου δέσποζε άλλοτε η Θεοτόκος, είναι ιστορημένοι οι Στρατιωτικοί Αγιοι: Θεόδωρος ο Στρατηλάτης, Σέργιος, Βάκχος, Ευστράτιος, Αυξέντιος, Ευγένιος, Μαρδάριος και Ορέστης. Στις πλάγιες αψίδες εικονίζονται συνθέσεις από το Δωδεκάορτο, όπως η Ανάσταση του Λαζάρου, ο Νιπτήρας με δύο σκηνές, την Προετοιμασία και τον Νιπτήρα, η Προδοσία, ψηφιδωτό απαράμιλλης τέχνης, η Ανάληψη, όπου μόνο ο χορός των Αποστόλων σώζεται και η Πεντηκοστή με τους Αποστόλους. Εικονίζονται επίσης ιερές μορφές αγίων προσώπων, προφητών και ασκητών.
Ο κυρίως Ναός έχει σχήμα τετράγωνο. Την προσοχή ελκύει αμέσως ο τρούλλος, ο οποίος αν και μεταγενέστερος (1900), δεν υστερεί σε τέχνη από τον αρχικό, που καταστράφηκε με το σεισμό του 1881. Λίγο πιο πάνω από τη βάση του τρούλλου ξεκινούσαν κι έφταναν σχεδόν μέχρι το έδαφος τριάντα δύο συνολικά λεπτές μαρμάρινες κολώνες, χωρισμένες σε δύο συζυγίες. Το εσωτερικό του Ναού χωριζόταν σε τρεις ζώνες, τη ζώνη του θόλου, η οποία ήταν στολισμένη, καθώς και το δάπεδο, με πολύχρωμα μάρμαρα, τη ζώνη των κογχών, που κατέληγαν σε οκτώ κόγχες και τη ζώνη των τοίχων. Στις πλάγιες κόγχες των αψιδωτών τριγώνων, που κρατούν τον τρούλλο, ιστορούνται ψηφιδωτές συνθέσεις, οι οποίες ξεκινούν από ανατολικά με τον Ευαγγελισμό, τη Γέννηση, την Υπαπαντή, τη Βάπτιση, τη Μεταμόρφωση, τη Σταύρωση και την εις Αδου Κάθοδον.

Η προβολή των παραστάσεων είναι κυκλική και το μάτι του θεατή προχωρεί από το ηλιακό φως, στο ημίφως της Δύσης και στα αντιφεγγίσματα των κεριών και των πολυελαίων, για να φτάσει στο μοναστηριακό βάθος, όπως μέσα από την τέχνη παρίσταται το Θείο Δράμα.
Στις συνθέσεις των στιγμών του Πάθους, όπως στις Μυροφόρες και τη Σταύρωση, η μαύρη ψηφίδα που κυριαρχεί, ντύνει τις παραστάσεις με πένθος, εκφράζοντας τη θλίψη ολόκληρου του Σύμπαντος, ενώ στις χαρμόσυνες το χρυσό γίνεται το μέσο, για να δοθεί η αστραφτερή αγαλλίαση η "εν τώ Ουρανώ και επί της Γης".
Ιδιαίτερα αξιοπρόσεχτη είναι η παράσταση της Βάπτισης, όπου ο Ιορδάνης πηγάζει από το κεφάλι του Ιησού. Στη σύνθεση της εις Αδου Καθόδου ο Χριστός στέκεται με εξαιρετική χάρη επάνω από τις πύλες του Αδη και ανασύρει το γερο Αδάμ. Το συγκλονιστικό γεγονός απαιτεί άγρια χαρακτηριστικά προσώπου, που αποδίδονται θαυμάσια με σκοτεινά χρώματα, και βιαιότητα πάθους, στοιχεία απαραίτητα για τη μεταξύ Θανάτου και Ζωής πάλη. Στην παράσταση εξαίρεται ιδιαίτερα ο Τροπαιούχος της Ζωής Ιησούς με την ελευθερία στις κινήσεις, με το φυσικό ανέμισμα του ιματίου Του και το χρωματισμό της Νίκης στη Θεία Μορφή Του.
Το Τέμπλο που χώριζε το Αγιο Βήμα από τον κυρίως Ναό στη βυζαντινή αρχιτεκτονική ήταν μαρμάρινη κατασκευή αρκετά εύθραυστη. Το σημερινό Τέμπλο είναι όψιμο κλασσικιστικό έργο. Η σύνθεσή του είναι αρκετά πολύπλοκη με κορινθιακούς κιονίσκους, που πατούν γερά πάνω σε ψηλά μαρμάρινα βάθρα και διακοσμημένο με μάρμαρο και χρυσωμένα επιχρίσματα.
Το Αγιο Βήμα έχει τρεις κόγχες. Η κεντρική καταλήγει σε τρία ημικύκλια, που φωτίζονται από ένα τρίλοβο παράθυρο. Στη κεντρική κόγχη και στο τόπο της άφλεκτης μυρσίνης βρίσκεται η Αγία Τράπεζα, όπου άλλοτε ήταν τοποθετημένο το θαυμαστό για τη τέχνη του Αγιο Αρτοφόριο. Το Αγιο Βήμα ήταν στολισμένο με θαυμαστή ορθομαρμάρωση και κομψές μωσαικές εικόνες. Ιδιαίτερα αξιοπρόσεχτα είναι τα ψηφιδωτά που παριστάνουν τους Αρχαγγέλους Γαβριήλ και Μιχαήλ στις δύο πλαινές κόγχες. Συγκλονιστική εντύπωση προξενεί η ευρισκόμενη στην κεντρική κόγχη του Ιερού Πλατυτέρα, ολόσωμη σε δεητική στάση, χωρίς το Βρέφος Της. Δυστυχώς το πρόσωπό Της δε σώζεται. Η μώβ ενδυμασία Της με την ωραία χρυσοκονδυλιά και τις θαυμάσιες πτυχές του Μαφορίου Της είναι αριστούργημα τέχνης.
Τα ψηφιδωτά του Καθολικού της Νέας Μονής αντιπροσωπεύουν τον τύπο της αυστηρής βυζαντινής τέχνης, και είναι απαράμιλλης αξίας. Εδώ ο τεχνίτης έσμιξε την πρώιμη αναγεννησιακή τέχνη, που προερχόταν από τις εξελληνισμένες περιοχές της Ασίας με την ιερατική βυζαντινή τέχνη και δημιούργησε τη μνημειακή βυζαντινή ζωγραφική και ψηφιδογραφία της μακεδονικής δυναστείας. Οι ψηφίδες που χρησιμοποιούνται είναι μικρές και πολυεδρικές, για να αντανακλούν το φως, φτιαγμένες από φυσικό λίθο ή τζάμι. Ο τρόπος εργασίας είναι περισσότερο προσωπικός, προδίδει τον εσωτερικό χαρακτήρα του τεχνίτη που συνήθως είναι ανώνυμος και προσπαθεί γλαφυρά και με αυστηρότητα να εκφράσει το πνευματικό ύφος των εικονιζομένων προσώπων. Ετσι, τα πολύχρωμα ψηφιδωτά με την ανώμαλη επιφάνειά τους συντελούν, ώστε καθώς δέχονται το φως του ήλιου ή το φως των κεριών, ο θεατής να συμμετέχει στο θρησκευτικό δράμα που απεικονίζουν οι παραστάσεις.
Γύρω από το Καθολικό τα Κελλιά των μοναχών σχημάτιζαν ένα εσωτερικό τείχος. Είχαν ορθογώνιο παρελληλεπίπεδο σχήμα, ήταν μεταξύ τους ενωμένα και διέθεταν υπόγειο, ισόγειο κι έναν όροφο. Τα υπόγεια ήταν κυρίως βοηθητικοί χώροι των μοναχών. Οι ισόγειοι χώροι καλύπτονταν μπροστά με θόλους και οι όροφοι με ξύλινες στέγες και κεραμίδια΄ κτιστή σκάλα οδηγούσε κατά κανόνα στον άνω όροφο και λαβυρινθοειδείς υπόθολοι χρησίμευαν ως διαβάσεις για την μεταξύ των κελλιών επικοινωνία. Το σύμπλεγμα των κελλιών είχε τη δυνατότητα να στεγάσει ως οκτακόσιους μοναχούς.
Στο δυτικό άκρο της Μονής και σε απόσταση ενεννήντα μετρων από το Καθολικό ήταν τοποθετημένος ο Πύργος, που χρησίμευε ως το τελευταίο αμυντήριο των μοναχών σε περίπτωση κατάληψης της Μονής. Πρόκειται για ένα πανύψηλο, διόροφο ορθογωνίου σχήματος κτίριο, κτισμένο στο πιο ψηλό σημείο της περιοχής. Οταν υπήρχε ασφάλεια στο νησί στεγάζονταν εκεί το Θησαυροφυλάκιο της Μονής και η Βιβλιοθήκη. Τα σημερινά κατάλοιπα του Πύργου είναι των γενουατικών χρόνων.
Η Τράπεζα εστιάσεως των μοναχών έχει σχήμα ορθογωνίου παραλληλεπιπέδου κι είναι ισόγειο κτίσμα, στεγαζόμενο με κυλινδρική αψίδα. Μέσα βρίσκεται κτιστή τράπεζα μήκους δεκαπέντε μέτρων, στολισμένη με πολύχρωμα μαρμαροθετήματα. Στις μακριές πλευρές της τράπεζας υπάρχουν συνεχή καθίσματα, ενώ οι στενές καταλήγουν σε δύο ημικύκλια. Κοντά στην αψίδα ήταν κτισμένη χωριστά η Τράπεζα του Ηγουμένου. Αξιοπρόσεχτο είναι ότι στο πάχος του κτιστού βάθρου της τράπεζας υπάρχουν κογχοειδή ανοίγματα που προορίζονταν για την τοποθέτηση των ατομικών σκευών των μοναχών (πηρουνιών, μαχαιριών, κουταλιών).
Η κομψή Κινστέρνα βρίσκεται βορειοδυτικά του Καθολικού. Είναι υπόγεια δεξαμενή, κατασκευασμένη από άσπρο μάρμαρο και χρησίμευε για τη συγκέντρωση των νερών της βροχής. Ηταν η απόθήκη του νερού για τους μοναχούς σε καιρό πολέμου. Το μήκος της είναι δεκαοχτώ μέτρα και το πλάτος δώδεκα. Καλύπτεται με θολωτή στέγη, η οποία στηρίζεται σε μικρούς θόλους και κάθε θόλος σε δύο σειρές κιόνων. Η πρόσοψη είναι στολισμένη με κεραμοπλαστικό διάκοσμο και μοιάζει με την Κινστέρνα της Αγίας του Θεού Σοφίας στη Κωνσταντινούπολη. Οι Τούρκοι την εποχή της σκλαβιάς την ονόμαζαν υπόγειο ανάκτορο κι αποτελεί ένα μοναδικό στο είδος του μνημείο. Θεωρείται το πιο παλιό από τα νεαμονήτικα κτίσματα.
Κοντά στο Καθολικό βρίσκεται η μικρή θύρα του Καμπαναρείου ή Κωδωνοστασίου, το οποίο είναι τετραγωνικού σχήματος κτίσμα με τρεις ορόφους. Στον τελευταίο όροφο έφερε τοξωτά ανοίγματα, ένα για κάθε πλευρά του, όπου κρέμονταν τέσσερις καμπάνες με κατεύθυνση προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Στο Καμπαναρείο υπήρχαν δύο μεγάλα ρολόγια, το ένα για να μετρά τις εικοσιτέσσερις ώρες του ημερονυκτίου και το άλλο δώδεκα και δώδεκα. Ο ήχος τους, που ακουγόταν πολύ μακριά, κτυπούσε επάνω στη μεγαλύτερη καμπάνα. Το ύψος του Καμπαναρείου έφτανε το ύψος του Καθολικού και είχε μολυβοσκέπαστο τρούλλο με σιδερένιο Σταυρό.
Ο Σημαντήρας της Μονής, που σήμερα μόνο ένα μικρό τμήμα από το θολοσκέπαστο προστώο, σώζεται, βρίσκεται στη βόρεια είσοδο του Εσωνάρθηκα. Τα κτιστά του θρανία δείχνουν ότι το κτίσμα χρησίμευε και για την προστασία της Εισόδου του Καθολικού από τις καιρικές συνθήκες, αλλά και για αναπαυτήριο και ημιυπαίθριος χώρος συγκεντρώσεων για αρκετά άτομα. Η προφορική Παράδοση διασώζει ότι εδώ γίνονταν άλλοτε οι οικονομικές συναλλαγές της Μονής. Η ονομασία Σημαντήρ ή Σημανταράς δείχνει ακόμη μια χρήση του΄ ότι από τα τόξα του κρέμονταν ξύλινα ή μεταλλικά σήμαντρα, με τα οποία ρυθμιζόταν η μοναχική ζωή στα χρόνια της τουρκοκρατίας.
Το Τρίκλινο βρισκόταν στη θέση του σημερινού ξενώνα στο βόρειο ανατολικό σημείο του Καθολικού και χρησίμευε ως αίθουσα υποδοχών.
Πλάι στη σημερινή είσοδο της Μονής υψώνεται το παρεκκλήσιο του Τιμίου Σταυρού. Βρίσκεται στο σημείο, όπου παλαιότερα υπήρχε ο Πυλώνας, το σιδηρόφρακτο κελλί με τον πυλωρό (φρουρό). Η τρίτη Εκκλησία της Νέας Μονής είναι το παρεκκλήσιο του Αγίου Παντελεήμονος. Ηταν αυτοκρατορικό κτίσμα με ωραιότατες βυζαντινές τοιχογραφίες.
Ολόκληρο το μοναστηριακό συγκρότημα, που κείται σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα σε δεκατρία στρέμματα, περιέκλειε ισχυρός περίβολος σε τρόπο, ώστε να θυμίζει φρουριακό Τείχος. Για τη μορφή του αρχικού βυζαντινού Τείχους τίποτε δεν είναι γνωστό, ούτε μπορεί κανείς να αναγνωρίσει ούτε ένα τμήμα του βυζαντινό. Παντού ο τοίχος έχει δομηθεί από γκρίζους ασβεστόλιθους, χωρίς τούβλα με ισχνό ασβεστοκονίαμα.
Κατά τον Μπάρσκυ μέσα στο μοναστηριακό συγκρότημα ήταν διαμορφωμένοι δρόμοι για την καλή επικοινωνία των μοναχών. Αλλά και οι περιηγητές του 18ου αιώνα γράφουν ότι η Νέα Μονή έμοιαζε περισσότερο με μεγάλο χωριό παρά με μοναστήρι.
Το Κοιμητήριο της Μονής με τον ναίσκο του Αγίου Λουκά βρίσκεται έξω από το τείχος. Ο ναός είναι ένα μονόχωρο κτίσμα με ημικυλινδρική αψίδα στο Ιερό και υπόγεια κρύπτη, όπου φυλάσσονται τα οστά των θυμάτων της σφαγής του 1822.
Στη βόρεια πλευρά της Μονής και έξω από το τείχος σώζεται σε κακή κατάσταση ικανός αριθμός κτισμάτων και κελλιών ακόμη. Χρησίμευαν ως αποθήκες ή κατοικίες προσωπικού ή τεχνιτών, που εξυπηρετούσαν τους μοναχούς, όπως ράφτες, υποδηματοποιοί και άλλοι Υπήρχαν ακόμη εργαστήρια για την επεξεργασία αγροτικών προιόντων, καθώς και μια μεγάλη πέτρα ελαιοτριβείου. Στο σκαρίφημα του Μπάρσκυ φαίνεται ότι υπήρχε ακόμη και Ανεμόμυλος.
Απέναντι από την είσοδο της Μονής υπήρχε το Υδραγωγείο. Ενας υδραγωγός κατέληγε στην Κρήνη, που κτίσθηκε πολύ κοντά στην είσοδο του Μοναστηριού σε κυβικό σχήμα και ήταν στολισμένη από χιώτικη πέτρα.
Το Τυπικό της Νέας Μονής, ως βασιλικού κτίσματος, συνέταξε ο ίδιος ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Μονομάχος και το συνόδευσε με μια σειρά προνομίων, δωρεών, Ιερών Σκευών, Αμφίων και κτισμάτων σε ένδειξη Ευγνωμοσύνης κι Ευχαριστίας προς την Κυρία Θεοτόκο, στον Οίκο της Οποίας αποθησαύρισε την Ιερή Της Εικόνα.
Αλλά, η Νέα Μονή απέσπασε την εύνοια και των διαδόχων αυτοκρατόρων του Μονομάχου, αφού σύμφωνα με το Τυπικό, η Μονή είχε άμεση εξάρτηση από τους ίδιους τους αυτοκράτορες, οι οποίοι με πρόσθετα προνόμια κι αυτοκρατορικά χρυσόβουλλα την ύψωσαν ως το πιο ξακουστό και πλούσιο Μοναστήρι της βυζαντινής εποχής. Την εποχή της ακμής του το Μοναστήρι κατείχε το ένα τρίτο του νησιού. Είναι γεγονός, ότι σε όλη τη διάρκεια της βυζαντινής αυτοκρατορίας απολάμβανε ιδιαίτερου σεβασμού, τιμής και αίγλης από τον εκάστοτε αυτοκράτορα.

Τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας που βρέθηκε άφλεκτη μεσα στη φλεγομένη μυρσίνη αποθαυρίσθηκε με το ευλαβικό ανάθημα του Κωνσταντίνου του Μοναμάχου επάνω, το χρυσόβουλλο δακτυλίδι του, στο Τέμπλο δεξιά από την Ωραία Πύλη. Εχει μικρές διαστασεις και παριστάνει τη Θεοτόκο Μόνη χωρίς το Μονογενές Της τέκνο με μια κίνηση στραμμένη προς τα αριστερά. Νεώτερο χρυσό κάλυμμα και πολλά αφιερώματα σκεπάζουν τη Θεία Μορφή Της. Κατά τους ειδικούς επιζωγραφήθηκε τον 19ον αιώνα.
Στη Ιερά Νέα Μονή τελούνται με μεγαλοπρέπεια:
Στις 23 Αυγούστου, στα Επταήμερα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αρχιερατική Θεία Λειτουργία με προσέλευση πλήθους ευσεβών χριστιανών από ολόκληρο το νησί και γεύμα για όλους τους προσκυνητές.
Στις 20 Μαίου πανηγυρική Θεία Λειτουργία στην ιερή μνήμη των κτητόρων, των Οσίων
Νικήτα, Ιωάννη και Ιωσήφ.
Την Παρασκευή της πέμπτης εβδομάδος της Μ.Τεσσαρακοστής με την Ακολουθία των 24 Οίκων των Χαιρετισμών με Αρχιερατική Παρουσία.
Στο παρεκκλήσιο, που βρίσκεται έξω από τον περίβολο, του Αγίου Παντελεήμονος στις
27 Ιουλίου με Θεία Λειτουργία.
Στη Λειψανοθήκη στην αριστερή πλευρά του κυρίως Ναού φυλάσσονται τεμάχια Ιερών Λειψάνων, της Αγίας Ματρώνας, του Αγίου Παντελεήμονος, του Αγίου Νεκταρίου. Στη Μονή φυλάσσεται ακόμη και η Αγία Κάρα ενός από τους τρεις κτίτορες.
Στο Μουσείο της Μονής φυλάσσονται κειμήλια και πολύτιμα αντικείμενα, καθώς και ο πολύτιμος χρυσοκέντητος τάπητας που φέρει σφραγίδα με παραστάσεις των βασιλέων κτητόρων ευλαβικό ανάθημα κατά μία Παράδοση από Τουρκάλα, της οποίας η Παναγία έσωσε το παιδί.

BIBΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Αξιωτάκη Ανδρέα, Η Νέα Μονή της Χίου, Χίος 1989. Αμάντου Κωνσταντίνου, Χιακά Χρονικά, σελ.6972. Ανδρεάδου Ιωάννου, Αρχιμανδρίτου, Ιστορία της εν Χίω Ορθοδόξου Εκκλησίας, σελ. 233274 Ζολώτα Γεωργίου, Ιστορία της Χίου τόμ.Β', σελ. 256, 258, 265. Ημερολόγιον Ι.Μητροπόλεως Χίου 1991. Θρησκευτική & Ηθική Εγκυκλοπαιδεία, τόμ.7, σελ.135148. Λέκκου Ευαγγέλου, Τα Μοναστήρια του Ελληνισμού, Ιστορία – Παράδοση – Τέχνη, τόμ.Β΄Πελοπόννησος – Νησιώτικη Ελλάδα, εκδ.Ιχνηλάτης 1998, σελ.442449. Μπούρα Χαραλάμπους, Νέα Μονή της Χίου. Μπούρα Χαραλάμπους, ΧΙΟΣ, Οδηγός της Ελλάδος, Αθήναι 1974, σελ.5463. Σάθα Κ. Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη, τόμ.Γ', σελ. 126145. Σάρρου Αιμιλία, Μοναί της Χίου και Μοναχοί εις Η Φωνή της Χίου, περιοδ.,Αθήναι Δεκέμβριος 1930, σελ.57. Σγουρού Κωνσταντίνου, Τα Χρυσόβουλλα της Νέας Μονής. Σωτηρίου Γεωργίου, Χριστιανικά μνημεία εν Χίω. Φωτεινού Γρηγορίου. Νεαμονήσια. Χαλκιά Στεφάνου Πόπης, Οι Αγιοι της Χίου, Αθήνα 1994, σελ.6582. ΧΙΟΣ Τουριστικός Οδηγός, σελ.3843. Χωρεάνθη Κωνσταντίνου, ΧΙΟΣ – Ημερολόγιο 1972.

Συγγραφέας: Πόπη Χαλκιά-Στεφάνου

http://www.ecclesia.gr/greek/monshrines/neamonihiou.html



- ΨΑΡΑ -

Οι Ψαριανοί ευλαβούνται πολύ την Αγία Ματρώνα (Αγία Κυρά ή Αγιά Κιουρά). Πολλά
θαύματα έχουν γίνει από την εικόνα της Αγίας. Υπάρχει ένα εξωκλήσι προς τιμήν της
στα Ψαρά. Xτίστηκε το 1735. H περιοχή λέγεται Αγιά Κιουρά. O Φιδόλακος είναι κοντά
στο εξωκλήσι. Όταν πάρει κανείς χώμα από εκεί και το τοποθετήσει σε ένα σπίτι, κτήμα
κ.τ.λ. δεν θα πλησιάζουν φίδια.

Αγία Κιουρά (Ματρώνα) στα Ψαρά
http://www.panoramio.com/user/2553722/tags/Psara%20island

Το εξωκκλήσι τις Αγια-Κιουράς στα Ψαρά
Φωτογραφία: Ανδρέας Καραγιώργης

Η εικόνα της Αγια-Κιουράς στο εξωκκλήσι της στα Ψαρά
Φωτογραφία: Ανδρέας Καραγιώργης

Πορεία προς Αγία Ματρώνα (Αγιά Κιουρά)
 http://www.panoramio.com/user/2553722/tags/Psara%20island

Αγία Κιουρά (Ματρώνα) στα Ψαρά
 http://www.panoramio.com/user/2553722/tags/Psara%20island

Δεκαπενταύγουστος στο Μοναστήρι Κοίμησης Θεοτόκου Ψαρών
Φωτογραφία: Ανδρέας Καραγιώργης
http://www.facebook.com/group.php?gid=59951162741

Το Μοναστήρι Κοίμησης Θεοτόκου Ψαρών
Φωτογραφία: Ανδρέας Καραγιώργης
http://www.facebook.com/group.php?gid=59951162741

Ι.Μ. Κοιμήσεως Θεοτόκου, Ψαρά
Φωτογραφία: Ανδρέας Σκαρλέτος
http://www.facebook.com/group.php?gid=59951162741

ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ,ΑΓΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ, ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ο νεος
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΨΑΡΩΝ
Φωτογραφία: Ανδρέας Καραγιώργης

- ΥΔΡΑ -
   

Η Ιερά Μονή Αγίας Ματρώνης της Χιοπολίτιδος, στην Ύδρα.
Χτίστηκε από τον Ιερομόναχο Χρύσανθο Καραντζά το 1865, στην τοποθεσία Καρέσσα.
Ένα όμορφο και χαριτωμένο Μοναστήρι, που "στεφανώνει" την Ύδρα και δεσπόζει ταπεινά. Αξίζει να το επισκεφθείτε.
Σήμερα, έχει δύο μοναχές, την Καθηγουμένη Νεκταρία Βούρθη και την αδελφή Ματρώνα, που διακρίνονται και για τη φιλοξενεία προς τους προσκυνητές.
Πανηγυρίζει στις 20 Οκτωβρίου, ημέρα της κοιμήσεως της Αγίας Ματρώνης, καθώς επίσης και στις 25 Μαρτίου, ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στον οποίο είναι επίσης αφιερωμένο.
Έχει και Ναό του Αγίου Σώζωντος, που πανηγυρίζει στις 7 Σεπτεμβρίου, ενώ στη Μονή φυλάσσεται το Ράσο με το οποίο μαρτύρησε ο Άγιος Νεομάρτυς Παύλος ο εξ Αροανίας και έτσι η Μονή τιμά τη Μνήμη του στις 22 Μαΐου.

Φωτογραφίες-κείμενο από τον Εμμανουήλ Πούλο

Αγία Ματρώνα - Αγία Τριάδα
 Ύδρα - Αγ. Ματρώνα: 40 λεπτά
 Αγ. Ματρώνα-Αγ.Τριάδα: 15 λεπτά


Εύκολη διαδρομή:
 Ξεκινώντας από το μοναστήρι της Αγίας Φωτεινής, ακολουθούμε το χωμάτινο μονοπάτι και μετά από λίγο συναντάμε τον 'Μύλο', ένα πέτρινο κτίσμα του 18ου αιώνα, το οποίο αποτελούσε μονάδα παραγωγής επεξεργασίας σίτου. Σ'αυτό το σημείο ο δρόμος χωρίζεται σε δύο μονοπάτια, τα οποία οδηγούν στα Μοναστήρια της Αγίας Ματρώνας και της Αγίας Τριάδος.


Ιερά Μονή Αγίας Ματρώνας 'Υδρας
 Τ.Κ. 18040 'Υδρα


Πηγή: http://www.hydra.gr/trekking/more/agia-matrona/

http://www.hydra.gr/trekking/more/agia-matrona/

Δείτε ένα όμορφο φωτογραφικό αφιέρωμα στην Μονή της Αγίας Ματρώνας στην Ύδρα στο HydraNews