Η «Γιάτρισσα των χριστιανών»
Α. Στη μεγάλη πόλη της Μικράς Ασίας Μαγνησία ζούσε ένας Τούρκος πολύ πλούσιος, που έμεινε παράλυτος σε όλο το αριστερό μέρος του σώματός του. Παρά τις προσπάθειες των γιατρών και τα χρήματα που δαπάνησε, δεν ωφελήθηκε. Είχε όμως μια χριστιανή σκλάβα, τη Μαρία, η οποία του είπε: «Αφέντη μου, στη Χίο είναι μια μεγάλη αγία των χριστιανών, που γιατρεύει κάθε αρρώστια χωρίς βότανα και έμπλαστρα. Ας πάμε, να σε γιατρέψει».
Πηγή http://oodegr.com/oode/asynithista/thavmata/xristianika_thavmata_mousoylm1.htm#a_c
ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΜΑΤΡΩΝΗΣ
Προέλευση ἀρχικοῦ κειμένου: ἱστοχῶρος ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ
http://www.phys.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/agiologion/osia_matrwna_h_xiopolitis.htm
Το αποτέλεσμα είναι ότι μέχρι σήμερα δεν παρουσιάστηκε στα Ψαρά ούτε ένα φίδι. Πολλές φορές έφεραν δοκιμαστικά από τα γειτονικά νησιά, αλλά μόλις τα φίδια προχωρούσαν τρία-τέσσερα μέτρα ψοφούσαν. Το χώμα μάλιστα από το Φιδόλακκο, αν μεταφερθεί σε άλλες περιοχές, σώζει από τα φίδια. Πολλοί ξένοι παίρνουν χώμα από την περιοχή αυτή, το μεταφέρουν σε άλλα μέρη, και σ' όποιο σπίτι το σκορπίσουν, εκεί φίδια δεν παρουσιάζονται.
Πηγή: ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ Ι.Μ. Παρακλήτου.
Το παραπάνω θαύμα υπήρξε και πηγή έμπνευσης για την Ψαριανή Λαογραφία:
Ο ΟΦΙΣ Ο ΚΟΛΟΒΟΣ
Απόσπασμα από το βιβλίο του Νικου Γιαλούρη, Ψαρά η κούνια της φώτιας, Χίος, 1988.
”Μια φορά κι ένα καιρό γέμισαν τα Ψαρά φίδια και κανείς δεν ήξερε από πού ήρθε
τούτη η κατάρα. Ο κόσμος έφυγε απ' το νησί και πήγε στ' Αντίψαρα, ως να περάσει το
κακό. Οι όφιδες γεμίσανε το νησί. Μικροί, μεγάλοι, κόκκινοι, πράσινοι, άλλοι με
τρογοκεφαλές κι άλλοι με ψοροκεφελές. Ήτανε και ένας χρυσός, με μεγάλα κέρατα μα
και κολοβός κι άλλοι τον ετρέμανε. Πήρανε τα σπίτια, τα ζά, τα καλά και τ' αγαθά των
ψαριανών.Κι ούτε λέγαν να φύγουν. Ήταν και μιά γριά πανηρή, που δεν το ‘βαζε κάτω.
Ήθελε σώνι και καλά να μάθει τι ήταν όλα αυτά τα φίδια. Μια αυγή λέει της κόρης της:
"Εγώ θα πάω στα Ψαρά να πάρω κάτι χρυσά που ΄χω κρυμμένα σε μια μπουρνιά." Και
παίρνει, λοιπόν, την βάρκα και πάει. Ήταν ακόμα σκοτεινά κι ακούει η γριά τα φίδια να
μαλώνουν για το ποιός θα φάει τα πιο πολλά.Πάει και στο σπίτι της και τι να δει! Έναν
οξαποδώ ίσα με το ταβάνι να κάθεται στον καλό της τον καναπέ και να μετρά φλουριά.
Δίπλα του κάθονταν μια οξαποδίνα. Κρύβεται κι ακούει: "Όποιου του βαστά ας έρθει να
παλέψουμε. Τώρα που ΄χω τα Ψαρά παλάτι κι έχω και φλουρί, τύφλα να ΄χει η
κόλαση." Του απαντά όμως η οξαποδίνα: "Μη λες μεγάλα λόγια, δεν, τους ξέρεις καλά
τους Ψαριανούς! Άμα μάθουν πως οι όφιδες είναι οξαποδοί, θ΄ αρχίσουνε τα ξόρκια και
τότε να σε δω." Θυμώνει ο οξαποδός και της δίνει μια απ' πάνω στο κεφάλι.Μα εκείνη
το δικό της. "Αχ! άντρα μου άφησε τους έρημους τους Ψαριανούς ήσυχους να
γυρίσουν στα σπίτια τους. Που ξανακούστηκε ο οξαποδός να πίνει Ψαριανό κρασί και
να τρώει για μεζέ κοπανιστή; Άμα το μάθουνε αυτό οι Γερο-Βελζεβούληδες θα σε
καταραστούνε.". Και εκείνος απαντά: "Ούρια είσαι μωρέ γυναίκα, εμένα δεν βρέθηκε
άνθρωπος να με γελάσει ως τώρα! Μόνο τον παπά-Νικόλα φοβάμε γιατί σα ξημερώσει
και γίνω πάλι ο όφις ο κολοβός μπορεί να με πιάσει και να με ποτίσει Αγία Κοινωνία, και
τότε θα με φάει το ΄΄πύρ το εξώτερο΄΄ και τότε δεν θα ξαναπατήσει φίδι στα Ψαρά."
Ακούει αυτά η γριά και παίρνει ένα δρόμο και πάει στα Αντίψαρα και τα λέει με το νι και
με το σίγμα στον παπά-Νικόλα. Λέει και ο παπάς: " Έννοια σου και θα τον κανονίσω
τον κερατά." Παίρνει μια βάρκα και βγαίνει στα Ψαρά. Τον παίρνουν από πίσω οι
όφιδες ,μα εκείνος εβάστα ένα σταυρό και τους χτυπούσε στα κεφάλια. Νάσου και ο
Κολοβός και του λέει: '' Παπά, τούτος ο τόπος είναι δικός μου .Πάρε ό,τι θα πάρεις και
άμε στο καλό." Ο παπάς κάνει τον ανήξερο και του λέει: "Αφέντη Κολοβέ έχω ένα
βαρελάκι κρασί για κοινωνία θαμμένο στην Αγιά Κιουρά κι ήρθα να το πάρω γιατί
ψυχομαχά ένας χωριανός και είναι κρίμα να πάει ακοινώνητος." Και ‘κεινος απαντά: "Αν
είναι έτσι δώσ’ μου το μισό και παρ΄ το. "Πάνε στην εκκλησιά και βάζει ο παπάς στο
δισκοπότηρο κρασί και το δίνει στον Κολοβό μα πριν προλάβει και το πιει τον αρπάζει
τον ρίχνει σε ένα λάκκο μπροστά απ΄ την εκκλησιά και τον καταριέται. Κι από τότε δεν
ξαναπάτησε φίδι στα Ψαρά.”
Το 1462 κοιμήθηκε ειρηνικά στη Χίο μια μεγάλη αγία δασκάλα της χριστιανικής πίστης, η αγία Ματρώνα η Χιοπολίτιδα, η Θαυματουργή. Ήταν η μικρότερη κόρη μιας πολύτεκνης οικογένειας, που από νεαρή ηλικία, νιώθοντας τον ευλογημένο και υγιή έρωτα προς το Θεό, αποσύρθηκε σε ήσυχο μέρος, όπου θα μπορούσε να προσεύχεται απερίσπαστη. Στη συνέχεια εντάχθηκε σ’ ένα μικροσκοπικό μοναστήρι και, αν και δεν ήταν ηγουμένη, πολλές γυναίκες παρακινήθηκαν, λόγω της αγιότητάς της, να μονάσουν κοντά της. Έτσι, η αγία, που είχε ήδη μοιράσει όλα τα χρήματα και τα κοσμήματά της στους φτωχούς, δαπάνησε και τα κτήματα της πατρικής της κληρονομιάς για να μεγαλώσει το μοναστήρι τους.
Κατά τις οικοδομικές εργασίες μάλιστα οι εργάτες βρήκαν έναν κρυμμένο θησαυρό. Τότε η αγία προσευχήθηκε με δάκρυα και είπε: «Κύριε, αν ο θησαυρός αυτός είναι σταλμένος από Σένα, φανέρωσέ μας το, αν όμως είναι παγίδα του διαβόλου, ας αφανιστεί». Και αμέσως ο θησαυρός μετατράπηκε σε ένα σωρό κάρβουνα. [Ίσως πρέπει η αγία να αναγορευτεί σε προστάτιδα του Χρηματιστηρίου –θα μας χρειαζόταν ένας έλεγχος σαν αυτόν].
Ένα άλλο θαύμα της, ενώ ζούσε ακόμη και, χωρίς να το θέλει, οι μοναχές την είχαν εκλέξει ηγουμένη τους, ήταν το εξής: κάποτε βάρβαροι επιδρομείς από κάποια ευρωπαϊκή χώρα επιτέθηκαν στο νησί και εισέβαλαν και στο μοναστήρι. Ένας απ’ αυτούς όρμησε να βιάσει μια μοναχή και αμέσως έπεσε νεκρός. Τότε η αγία δόξασε το Θεό, από τον Οποίο είχε ζητήσει προστασία, αλλά και προσευχήθηκε και αναστήθηκε ο επίδοξος βιαστής! Οι σύντροφοί του έμειναν άναυδοι και η αγία τους συγκέντρωσε, τους νουθέτησε και τους απέλυσε εν ειρήνη. Έφυγαν από το νησί και έκτοτε, όταν κάποτε επέστρεψαν, ήταν «ημερώτεροι και φιλανθρωπότεροι, και τα πρότερα δεινά δεν ετόλμησαν πλέον να κάμουν» (αγ. Νικοδήμου του Αγιορείτου, Νέον Μαρτυρολόγιον, εκδ. Αστήρ, 1993, σελ. 146-147)
Μετά την κοίμησή της (το θάνατό της) η αγία τέλεσε αμέτρητα θαύματα με τη δύναμη του Θεού. Πλήθος ασθενών θεραπεύτηκαν από διάφορες νόσους της ψυχής και του σώματος. Πολλοί από αυτούς διανυκτέρευαν στο ναό της, την έβλεπαν στον ύπνο τους και το πρωί είχαν θεραπευθεί. Ωστόσο ενέσκηψε η Τουρκοκρατία και η αγία τελούσε τα θαύματά της και σε χριστιανούς και σε μουσουλμάνους. Δύο απ’ αυτά αναφέρονται στο Νέον Μαρτυρολόγιον, σελ. 147 και 150. Τα μεταφέρουμε σε περίληψη:
 |
| Η Αγία Ματρώνα η Xιοπολίτιδα Photo: Copyright © by Eugenia Fratzeskou All Rights Reserved. |
Α. Στη μεγάλη πόλη της Μικράς Ασίας Μαγνησία ζούσε ένας Τούρκος πολύ πλούσιος, που έμεινε παράλυτος σε όλο το αριστερό μέρος του σώματός του. Παρά τις προσπάθειες των γιατρών και τα χρήματα που δαπάνησε, δεν ωφελήθηκε. Είχε όμως μια χριστιανή σκλάβα, τη Μαρία, η οποία του είπε: «Αφέντη μου, στη Χίο είναι μια μεγάλη αγία των χριστιανών, που γιατρεύει κάθε αρρώστια χωρίς βότανα και έμπλαστρα. Ας πάμε, να σε γιατρέψει».
Ο άρχοντας πήρε τη Μαρία και άλλους συνοδούς και πέρασε απέναντι, στη Χίο. Πήγαν στο ναό και η κοπέλα του είπε: «Ξεκουράσου λίγο και θα έρθει η γιάτρισσα να σε θεραπεύσει οπωσδήποτε» (είναι εκπληκτικό το θάρρος και η πίστη της, όπως επισημαίνει και ο άγ. Νικόδημος, γιατί θα μπορούσε η αγία, για κάποιο λόγο, να μη θεραπεύσει τον άρχοντα και η σκλάβα, που τον εξέθεσε κιόλας, να υποστεί τις συνέπειες). Όμως η αγία του εμφανίστηκε σε όνειρο και του είπε: «Για τα δάκρυα, τις προσευχές και την πίστη της ομώνυμής μου Μαρίας, της δούλης σου, σε θεραπεύω» [το όνομα της αγίας πριν γίνει μοναχή ήταν Μαρία]. «Σήκω και περπάτα στο όνομα του Κυρίου μου και πήγαινε υγιής στο σπίτι σου». Ο άρχοντας ξύπνησε εντελώς υγιής! Αφιέρωσε πολλά δώρα στο ναό και απελευθέρωσε τη Μαρία, η οποία παρέμεινε στο μοναστήρι και φρόντιζε το ναό για όλη την υπόλοιπη ευλογημένη ζωή της.
Το θαύμα αυτό προκάλεσε σάλο στη Μαγνησία, την πατρίδα του πρώην ασθενούς, και από τότε πολλοί Μαγνησιείς χριστιανοί έρχονταν κάθε χρόνο στη Χίο για να εορτάσουν τη μνήμη της αγίας, στις 20 Οκτωβρίου (γράφω «έρχονταν», γιατί οι χριστιανοί της Μαγνησίας ξεριζώθηκαν το 1922 και ήρθαν στην Ελλάδα ως πρόσφυγες).
 |
| 'Ἡ Ματρῶνα ἡ Ὁσία καὶ θαυματουργὸς Μήτηρ ἡμῶν ἦτο ἀπὸ τὴν νῆσον Χίον, ἀπὸ τὸ χωρίον τὸ καλούμενον ἕως τὴν σήμερον Βολισσός...' http:// |
Β. Το 1745 ήρθε στο ναό της αγίας οδηγούμενος από το χέρι ένας Τούρκος εντελώς τυφλός και παρακάλεσε τον εφημέριο (τον ιερέα) να ζητήσει από την αγία να του δώσει το φως του. Ο εφημέριος προσευχήθηκε και ο Τούρκος πήγε στο σπίτι του (ήταν κάτοικος της Χίου). Τη νύχτα είδε στον ύπνο του μια μοναχή, που του είπε να ξαναπάει στον παπά και να του ζητήσει νερό από «το λουτρό που είναι μέσα στο αρμάρι» (στο συρτάρι) να πλυθεί.
Έτσι και έγινε. Ο ιερέας αρχικά βρέθηκε σε αμηχανία, γιατί δεν υπήρχε εκεί κανένα λουτρό. Μετά σκέφτηκε τον αγιασμό που φύλαγε στο αρμάρι με την αγία κάρα (το κρανίο) της αγίας. Έδωσε στον τυφλό απ’ αυτόν κι εκείνος έπλυνε τα μάτια του και αμέσως είδε το φως του.
Πηγή http://oodegr.com/oode/asynithista/thavmata/xristianika_thavmata_mousoylm1.htm#a_c
----
 |
| Αγία Ματρώνα η Χιοπολίτις Ι.Μ. Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου (Καρελλά, Κορωπί Αττικής) Photo: Copyright © by Eugenia Fratzeskou All Rights Reserved. |
Πολλὰ δὲ καὶ ἐξαίσια θαύματα ἐτέλεσεν ἡ Ἁγία εἰς διαφόρους περιστάσεις. Καὶ ἄλλα
πολλὰ θαύματα ἐπετέλεσεν ἡ Ἁγία, ὧν ὁ ἀριθμὸς οὐκ ἔχει τέλος...
πολλὰ θαύματα ἐπετέλεσεν ἡ Ἁγία, ὧν ὁ ἀριθμὸς οὐκ ἔχει τέλος...
Ἀκούσατε δὲ τὸ ἀκόλουθον τὸ ὁποῖον ἔχει ἀρκετὴν δόσιν ἀστειότητος. Ἦλθον ποτὲ εἰς
τὸν Ναὸν ἕνας τυφλός, ἕνας χωλὸς καὶ κάποια γυναίκα ἄλαλος. Κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην
βλέπει ἡ ἄλαλος γυναίκα ὅτι τὴν κατεδίωκεν ὁ χωλὸς καὶ φοβηθεῖσα ἐφώναζεν. Εἰς τὸν
χωλὸν ἐφάνη καθ᾿ ὕπνον ὅτι ἤκουε τὰς φωνὰς τῆς ἀλάλου γυναικὸς καὶ ἐξεπλάγη καὶ
ἐτρόμαξεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἔτρεχεν ἀνεμποδίστως. Εἰς δὲ τὸν τυφλὸν ἐφάνη ὅτι ἥκουσε
τὰς φωνὰς καὶ τὸ τρέξιμον καὶ σὰν νὰ εἶχε τὸ φῶς του ἐστράφη κατὰ τὸ μέρος ποὺ
ἤρχοντο αὐτά. Αὐτὰ εἶδον ἐν ὁράματι ταυτοχρόνως καὶ οἱ τρεῖς καί, ὢ τοῦ θαύματος,
ἀποτινάξαντες τὸν ὕπνον ἡ μὲν ἄλαλος γυνὴ ὡμίλει, ὁ χωλὸς περιεπάτει καὶ ὁ τυφλὸς
ἔβλεπε καθαρῶς.
τὸν Ναὸν ἕνας τυφλός, ἕνας χωλὸς καὶ κάποια γυναίκα ἄλαλος. Κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην
βλέπει ἡ ἄλαλος γυναίκα ὅτι τὴν κατεδίωκεν ὁ χωλὸς καὶ φοβηθεῖσα ἐφώναζεν. Εἰς τὸν
χωλὸν ἐφάνη καθ᾿ ὕπνον ὅτι ἤκουε τὰς φωνὰς τῆς ἀλάλου γυναικὸς καὶ ἐξεπλάγη καὶ
ἐτρόμαξεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἔτρεχεν ἀνεμποδίστως. Εἰς δὲ τὸν τυφλὸν ἐφάνη ὅτι ἥκουσε
τὰς φωνὰς καὶ τὸ τρέξιμον καὶ σὰν νὰ εἶχε τὸ φῶς του ἐστράφη κατὰ τὸ μέρος ποὺ
ἤρχοντο αὐτά. Αὐτὰ εἶδον ἐν ὁράματι ταυτοχρόνως καὶ οἱ τρεῖς καί, ὢ τοῦ θαύματος,
ἀποτινάξαντες τὸν ὕπνον ἡ μὲν ἄλαλος γυνὴ ὡμίλει, ὁ χωλὸς περιεπάτει καὶ ὁ τυφλὸς
ἔβλεπε καθαρῶς.
ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΜΑΤΡΩΝΗΣ
Προέλευση ἀρχικοῦ κειμένου: ἱστοχῶρος ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ
http://www.phys.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/agiologion/osia_matrwna_h_xiopolitis.htm
-----
 |
Οι Ψαριανοί ευλαβούνται πολύ την Αγία Ματρώνα (Αγία Κυρά ή Αγιά Κιουρά). Πολλά θαύματα έχουν γίνει από την εικόνα της Αγίας. Υπάρχει ένα εξωκλήσι προς τιμήν της στα Ψαρά. Xτίστηκε το 1735. H περιοχή λέγεται Αγιά Κιουρά. O Φιδόλακος είναι κοντά στο εξωκλήσι. Όταν πάρει κανείς χώμα από εκεί και το τοποθετήσει σε ένα σπίτι, κτήμα κ.τ.λ. δεν θα πλησιάζουν φίδια.
Ακολουθούν τα σχετικά κείμενα
-----
Στο νησάκι των Ψαρών, την πατρίδα του πυρπολητή Κανάρη, δεν υπάρχουν φίδια. Παλαιότερα εκεί, στην περιοχή Φιδόλακκος, υπήρχε το μοναστήρι της Aγίας Ματρώνας. Καθώς φανερώνει και η ονομασία, στον τόπο εκείνο αφθονούσαν τα φίδια.
Κάποτε, σε μια θεία λειτουργία, ένα μικρό φίδι έπεσε μέσα στη θεία Κοινωνία. Ο ιερέας το είδε κι έφριξε. Τι να έκανε; Να το πετάξει δεν μπορούσε, γιατί είχε εμποτισθεί από τη θεία Κοινωνία. Αναγκάστηκε λοιπόν και το έφαγε. Ή χάρη του μυστηρίου τον σκέπασε και δεν έπαθε τίποτα. Κουράστηκε όμως πολύ ψυχικά. Αγανάκτησε. Και παρακάλεσε με δυνατή κραυγή το Χριστό να εξαφανίσει τα φίδια από το νησί.
Το αποτέλεσμα είναι ότι μέχρι σήμερα δεν παρουσιάστηκε στα Ψαρά ούτε ένα φίδι. Πολλές φορές έφεραν δοκιμαστικά από τα γειτονικά νησιά, αλλά μόλις τα φίδια προχωρούσαν τρία-τέσσερα μέτρα ψοφούσαν. Το χώμα μάλιστα από το Φιδόλακκο, αν μεταφερθεί σε άλλες περιοχές, σώζει από τα φίδια. Πολλοί ξένοι παίρνουν χώμα από την περιοχή αυτή, το μεταφέρουν σε άλλα μέρη, και σ' όποιο σπίτι το σκορπίσουν, εκεί φίδια δεν παρουσιάζονται.
Πηγή: ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ Ι.Μ. Παρακλήτου.
----
Το παραπάνω θαύμα υπήρξε και πηγή έμπνευσης για την Ψαριανή Λαογραφία:
Ο ΟΦΙΣ Ο ΚΟΛΟΒΟΣ
Απόσπασμα από το βιβλίο του Νικου Γιαλούρη, Ψαρά η κούνια της φώτιας, Χίος, 1988.
”Μια φορά κι ένα καιρό γέμισαν τα Ψαρά φίδια και κανείς δεν ήξερε από πού ήρθε
τούτη η κατάρα. Ο κόσμος έφυγε απ' το νησί και πήγε στ' Αντίψαρα, ως να περάσει το
κακό. Οι όφιδες γεμίσανε το νησί. Μικροί, μεγάλοι, κόκκινοι, πράσινοι, άλλοι με
τρογοκεφαλές κι άλλοι με ψοροκεφελές. Ήτανε και ένας χρυσός, με μεγάλα κέρατα μα
και κολοβός κι άλλοι τον ετρέμανε. Πήρανε τα σπίτια, τα ζά, τα καλά και τ' αγαθά των
ψαριανών.Κι ούτε λέγαν να φύγουν. Ήταν και μιά γριά πανηρή, που δεν το ‘βαζε κάτω.
Ήθελε σώνι και καλά να μάθει τι ήταν όλα αυτά τα φίδια. Μια αυγή λέει της κόρης της:
"Εγώ θα πάω στα Ψαρά να πάρω κάτι χρυσά που ΄χω κρυμμένα σε μια μπουρνιά." Και
παίρνει, λοιπόν, την βάρκα και πάει. Ήταν ακόμα σκοτεινά κι ακούει η γριά τα φίδια να
μαλώνουν για το ποιός θα φάει τα πιο πολλά.Πάει και στο σπίτι της και τι να δει! Έναν
οξαποδώ ίσα με το ταβάνι να κάθεται στον καλό της τον καναπέ και να μετρά φλουριά.
Δίπλα του κάθονταν μια οξαποδίνα. Κρύβεται κι ακούει: "Όποιου του βαστά ας έρθει να
παλέψουμε. Τώρα που ΄χω τα Ψαρά παλάτι κι έχω και φλουρί, τύφλα να ΄χει η
κόλαση." Του απαντά όμως η οξαποδίνα: "Μη λες μεγάλα λόγια, δεν, τους ξέρεις καλά
τους Ψαριανούς! Άμα μάθουν πως οι όφιδες είναι οξαποδοί, θ΄ αρχίσουνε τα ξόρκια και
τότε να σε δω." Θυμώνει ο οξαποδός και της δίνει μια απ' πάνω στο κεφάλι.Μα εκείνη
το δικό της. "Αχ! άντρα μου άφησε τους έρημους τους Ψαριανούς ήσυχους να
γυρίσουν στα σπίτια τους. Που ξανακούστηκε ο οξαποδός να πίνει Ψαριανό κρασί και
να τρώει για μεζέ κοπανιστή; Άμα το μάθουνε αυτό οι Γερο-Βελζεβούληδες θα σε
καταραστούνε.". Και εκείνος απαντά: "Ούρια είσαι μωρέ γυναίκα, εμένα δεν βρέθηκε
άνθρωπος να με γελάσει ως τώρα! Μόνο τον παπά-Νικόλα φοβάμε γιατί σα ξημερώσει
και γίνω πάλι ο όφις ο κολοβός μπορεί να με πιάσει και να με ποτίσει Αγία Κοινωνία, και
τότε θα με φάει το ΄΄πύρ το εξώτερο΄΄ και τότε δεν θα ξαναπατήσει φίδι στα Ψαρά."
Ακούει αυτά η γριά και παίρνει ένα δρόμο και πάει στα Αντίψαρα και τα λέει με το νι και
με το σίγμα στον παπά-Νικόλα. Λέει και ο παπάς: " Έννοια σου και θα τον κανονίσω
τον κερατά." Παίρνει μια βάρκα και βγαίνει στα Ψαρά. Τον παίρνουν από πίσω οι
όφιδες ,μα εκείνος εβάστα ένα σταυρό και τους χτυπούσε στα κεφάλια. Νάσου και ο
Κολοβός και του λέει: '' Παπά, τούτος ο τόπος είναι δικός μου .Πάρε ό,τι θα πάρεις και
άμε στο καλό." Ο παπάς κάνει τον ανήξερο και του λέει: "Αφέντη Κολοβέ έχω ένα
βαρελάκι κρασί για κοινωνία θαμμένο στην Αγιά Κιουρά κι ήρθα να το πάρω γιατί
ψυχομαχά ένας χωριανός και είναι κρίμα να πάει ακοινώνητος." Και ‘κεινος απαντά: "Αν
είναι έτσι δώσ’ μου το μισό και παρ΄ το. "Πάνε στην εκκλησιά και βάζει ο παπάς στο
δισκοπότηρο κρασί και το δίνει στον Κολοβό μα πριν προλάβει και το πιει τον αρπάζει
τον ρίχνει σε ένα λάκκο μπροστά απ΄ την εκκλησιά και τον καταριέται. Κι από τότε δεν
ξαναπάτησε φίδι στα Ψαρά.”
-----
Εάν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τα Ψαρά, δείτε το παρακάτω αξιόλογο
αφιέρωμα από τον Ανδρέα Μ. Καραγιώργη
αφιέρωμα από τον Ανδρέα Μ. Καραγιώργη
